Kan een opstelling helpen bij ongewenst gedrag van een kind?
Die vraag kreeg ik van een vriendin.
Mijn eerste gedachte is altijd, wat is ongewenst gedrag? Vaak hoor ik ook ze is onbeleefd, of ze spreekt me tegen als ongewenst gedrag. Dat zit in hoe we opgevoed zijn en hoe we vinden dat het hoort.
Voor mij is ongewenst gedrag iets wat schadelijk is voor het kind. Niet hoe het hoort of wat de buren, ouders op het schoolplein of mijn familie ervan zal denken.
Dan realiseer ik me dat vaak als er sprake is van ongewenst gedrag, alle aandacht naar het kind gaat. Hoe gaan we met hem om, welke grenzen gaan we stellen, wat helpt hem om zich beter te gedragen?
Voor mij is dat afleiding van waar het werkelijk om gaat. Kinderen laten zien wat er speelt in het familiesysteem. Dus als een kind extreem gedrag vertoont waar het zelf ook last van heeft, maar het lukt niet om (zelf) bij te sturen. Dan kan je je afvragen wat laat het kind zien en wat zegt dat over het familiesysteem waar ze in geboren is.
De ouders geven dat systeem door aan het kind. Dus voor mij is de plek waar je altijd begint bij ongewenst gedrag van kinderen, is bij jezelf als ouder. Welke patronen zie ik in mijn familie en heb ik die voldoende aangekeken, zodat mijn kinderen het niet gaan oplossen of uitleven?
Dit alles is los van schuld, alles is precies zoals het moet zijn. Dus ook waar jullie nu zijn. De vraag is alleen, hoe ga je verder vanuit hier. Durf je te kijken? Ga je het aan?
Ook daarin is alles oke. Er komen wel weer nieuwe kinderen die de kans krijgen om het aan te kijken.
Nieuwsgierig geworden? De volgende opstellingen die ik begeleid, zijn op deze data.